Ναρκωτικά, ονομάζονται ουσίες με ποικίλη χημική δομή και διάφορη δράση στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ), όπως για παράδειγμα διεγερτική, κατασταλτική, παραισθησιογόνο καθώς και άλλες, με την κοινή όμως ιδιότητα της μεταβολής του θυμικού και της πρόκλησης ψυχικής ή και σωματικής εξάρτησης. Οι εξαρτησιογόνες ή ψυχοτρόπες ουσίες μπορούν με βάση τη φαρμακολογική τους δράση να χωρισθούν στις παρακάτω κατηγορίες, ουσίες διεγερτικές του ΚΝΣ (κοκαΐνη, αμφεταμίνες), οπιούχα ή οπιοειδή (μορφίνη, ηρωίνη, μεθαδόνη), κανναβινοειδή, ψευδαισθησιογόνες ή παραισθησιογόνες ή ψυχομιμητικές ουσίες (LSD), πτητικές ουσίες (σνιφάκια) και κατασταλτικές ουσίες του ΚΝΣ (βενζοδιαζεπίνες – υπνωτικά, ηρεμιστικά ή αλλιώς αγχολυτικά). Οι ουσίες λοιπόν αυτές ονομάζονται και άλλως εξαρτησιογόνες από τη χαρακτηριστική ιδιότητα της πρόκλησης εξάρτησης στο χρήστη αυτών των ουσιών. Η εξάρτηση μπορεί να είναι ψυχική ή σωματική. Εκδηλώνεται με πλήθος συμπτωμάτων ανάλογα με την ουσία που λαμβάνεται αλλά με κοινή τη χαρακτηριστική διάθεση για συνέχιση της λήψης της ουσίας.
Αθωωτικές αποφάσεις μας, ο Νόμος για τα Ναρκωτικά λέει πως οι ποινές περιορίζονται σημαντικά όταν το δικαστήριο δεχτεί ισχυρισμό περί τοξικομανίας. Ο Νόμος 4139/13 αποτελεί το τελευταίο Νομοθέτημα για τα Ναρκωτικά στη χώρα μας τιτλοφορούμενος “ Νόμος περί εξαρτησιογόνων ουσιών”. Στις προβλεπόμενες ποινές ακόμα και αυτή της κατοχής με σκοπό την εμπορία περιορίζονται σημαντικά όταν το δικαστήριο δεχτεί το ισχυρισμό περί τοξικομανίας. Μια εκ των φιλοσοφιών του παρόντος Νόμου είναι η αντιμετώπιση του τοξικομανούς ως ασθενούς και όχι ως εγκληματία κάτι που αντανακλάται στην ποινική του μεταχείριση.
Ο ποινικολόγος δικηγόρος Ζιαμπάρας Δημήτρης, διαθέτων πολυετή και εκτενή εμπειρία και εξειδίκευση σε υποθέσεις ναρκωτικών ουσιών, χειρίζεται διεξοδικώς υποθέσεις ναρκωτικών, ως κάνναβη, κοκαϊνη, ηρωίνη κλπ., είτε ως αυτοτελείς είτε στο πλαίσιο εγκληματικής οργάνωσης, τόσο στο κρίσιμο για την οριστική διατύπωση της για ναρκωτικά κατηγορίας αλλά και την επί της προσωρινής κρατήσεως κρίση στάδιο της ποινικής προδικασίας, όσο και στο τελικό της επ’ ακροατηρίω διαδικασίας στάδιο.
ΑΘΩΩΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
Το γραφείο μας ενδεικτικά αναφέρει κάποιες χαρακτηριστικές υποθέσεις που χειρίστηκαν οι συνεργάτες μας με επιτυχία:
- Αθώωση για εμπόριο ναρκωτικών σε β’ βαθμό στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων: Κακούργημα Εμποριο Εφεση Ναρκωτικα Τριμελες Εφετειο
- Μετατροπή της κατηγορίας από Εγκληματική Οργάνωση σε Συμμορία στον β’ βαθμό στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων με ιδιαίτερα διακεκριμένη περίπτωση διακίνησης ναρκωτικών: Κακούργημα Εμποριο Ναρκωτικα Εγκληματικη Οργανωση Εφεση Πενταμελες Εφετειο
- Αναγνώριση δύο ελαφρυντικών στον β’ βαθμό στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων για διακίνηση ναρκωτικών (αγορά-κατοχή και πώληση κατ’ εξακολούθηση): Ελλαφρυντικα δυο Κακούργημα Εμποριο Ναρκωτικα Πρωτοδικα Τριμελες Εφετειο.
Πότε προβάλλεται ο Ισχυρισμός περί τοξικομανίας;
Δυνάμει του άρθρου 31 Ν. 4139/13 είναι δυνατή η επιβολή εισαγωγής του κατηγορουμένου σε ειδικό θεραπευτικό κατάστημα απεξάρτησης στο στάδιο της ανάκρισης αντί της προσωρινής κράτησης του μέχρι την εκδίκαση. Σε επίπεδο ποινικής μεταχείρισης εφαρμογή έχει το άρθρο 30 δυνάμει του οποίου οι ποινές ακόμα και αυτή της κατοχής με σκοπό την εμπορία περιορίζονται σημαντικά όταν το δικαστήριο δεχτεί το ισχυρισμό περί τοξικομανίας. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι για την πράξη της εμπορίας ναρκωτικών του άρθρου 20 όπου η βασική ποινή για μη εξαρτημένους χρήστες είναι τουλάχιστον 8 έτη κάθειρξη σε περίπτωση τοξικομανίας το πλαισιο της ποινής “πέφτει” σε φυλάκιση τουλάχιστον 1 έτους.
Η ποινή λοιπόν φυλάκισης σημαίνει πως το έγκλημα χαρακτηρίζεται ως πλημμέλημα ενώ η ποινή της κάθειρξης κακούργημα. Οι πρακτικές συνέπειες είναι σοβαρότατες. Αρκεί κανείς να αντιληφθεί ότι η ποινή φυλάκισης μπορεί να μετατραπεί σε χρηματική ενώ η ποινή κάθειρξης για πράξεις εμπορίας όχι. Επίσης σημαντικό είναι σε περίπτωση τοξικομανίας να ζητείται ήδη από το στάδιο της ανάκρισης όπως υποβληθεί ο κατηγορούμενος σε Ψυχιατρική Πραγματογνωμοσύνη προκειμένου να διαπιστωθεί αν ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος θεωρείται τοξικομανής. Σημαντικό επίσης να γνωρίζει ο κατηγορούμενος ότι ακόμα και αν κριθεί τοξικομανής από τον πραγματογνώμονα το Δικαστήριο δεν δεσμεύεται απ’ αυτήν και μπορεί να την απορρίψει αιτιολογημένα.
Τι ποινή προβλέπεται για κατοχή ποσότητας ναρκωτικών για ατομική χρήση;
Συγκεκριμένα ο νόμος προβλέπει ότι η προμήθεια ή η κατοχή ναρκωτικών σε ποσότητες που δικαιολογούνται από ατομική χρήση ή η καλλιέργεια φυτών κάνναβης σε αριθμό ή έκταση που δικαιολογούνται επίσης μόνο για την ατομική του χρήση, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι πέντε (5) μηνών.
Για να διαπιστωθεί αν η συγκεκριμένη ποσότητα αφορά ατομική χρήση ή όχι λαμβάνεται υπόψη από το Δικαστήριο το είδος, η καθαρότητα και η ποσότητα του συγκεκριμένου ναρκωτικού, σε συνδυασμό με τη συχνότητα χρήσης, το χρόνο χρήσης, την ημερήσια δόση και τις ιδιαίτερες ανάγκες χρήσης του συγκεκριμένου χρήστη.
Παραδείγματος χάριν, μπορεί να χρειαστεί ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη για να αποδείξει την χρόνια εξάρτηση και ως εκ τούτου να δικαιολογηθεί η ποσότητα για την οποία συνελήφθη ή μια μικρή ποσότητα αν είναι διανεμημένη σε ξεχωριστά σακουλάκια να παραπέμπει ότι αφορά σκοπό διακίνησης και όχι χρήση.
Πρέπει να σημειωθεί ότι κάποιος καταδικαστεί για κατοχή ναρκωτικών που αφορά προσωπική χρήση, η καταδικαστική απόφαση δεν καταχωρείται στα αντίγραφα που εκδίδονται για το ποινικό του μητρώο.
Μπορεί να υπάρξει αθώωση για κατοχή μικροποσότητας ναρκωτικών (κάνναβης-χασίς, κοκαΐνης, ηρωίνης κλπ);
Ναι, προβλέπεται ρητώς ότι αυτός που διώκεται ποινικώς για την κατοχή ναρκωτικών μπορεί να μείνει ατιμώρητος “αν το δικαστήριο, εκτιμώντας τις περιστάσεις τέλεσης της πράξης και την προσωπικότητα του δράστη, κρίνει ότι η αξιόποινη πράξη ήταν εντελώς περιστασιακή και δεν είναι πιθανόν να επαναληφθεί”, ανεξαρτήτως της ναρκωτικής ουσίας.
Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι το Δικαστήριο αξιολογώντας την προσωπικότητα του δράστη (ηλικία, βιοτικές συνθήκες, προσωπικές συγκυρίες κλπ) και τις περιστάσεις τέλεσης του αδικήματος μπορεί να αθωώσει τον δράστη.
Μπορεί να αθωωθεί ο εξαρτημένος χρήστης ναρκωτικών;
Αν κάποιος βρίσκεται σε εξάρτηση από τα ναρκωτικά και αδυνατεί να απαλλαχθεί από αυτήν μπορεί να αθωωθεί (υπό την προϋπόθεση ότι η ποσότητα αφορούσε προσωπική του χρήση).
Πότε θεωρείται ότι πρόκειται περί μικροποσότητας ναρκωτικών;
Δεν υπάρχει εκ του νόμου ρητή διάκριση ή όριο μεταξύ μικροποσότητας για προσωπική χρήση ή όχι. Εναπόκειται στον κατηγορούμενο να αποδείξει αυτό, με τη συνδρομή του δικηγόρου του, ότι δηλαδή η επίδικη ποσότητα αφορά την προσωπική του χρήση, λαμβάνοντας υπόψη τις συγκεκριμένες περιστάσεις (π.χ. θα μπορούσε μια σχετικά μεγάλη ποσότητα να δικαιολογείται λόγω ταξιδιού του κατηγορούμενο και της αδυναμίας του έχει στον προορισμό του δυνατότητα προμήθειας).
Υφίσταται νομικά η διάκριση μεταξύ σκληρών και μαλακών ναρκωτικών;
Δεν υπάρχει νομική διάκριση και ευμενέστερη αντιμετώπιση αν πρόκειται για κατοχή ινδικής κάνναβης ή ηρωίνης σε νομοθετικό επίπεδο. Στην πράξη όμως ο δικαστής λαμβάνει υπόψη το είδος του ναρκωτικού, ιδίως ως προς το ύψος της ποινής. Όπως προαναφέρθηκε, αν αποδειχθεί ότι η ποσότητα του ναρκωτικού αφορά προσωπικές ανάγκες η ποινή είναι ως φυλάκιση 5 μηνών.
- Δες ακόμη άρθρο Ναρκωτικά: η λύση
- Δες ακόμα άρθρο Ποινική Διαπραγμάτευση – Συνδιαλλαγή
- Δες ακόμα άρθρο Συκοφαντική Δυσφήμηση
- Δες ακόμα άρθρο Σωματική Βλάβη
- Δες ακόμα άρθρο Απάτη
- Δες ακόμα άρθρο Πλαστογραφία
- Δες ακόμα άρθρο Υπεξαίρεση
- Δες ακόμα άρθρο Ανθρωποκτονία εξ Αμελείας
- Δες ακόμα άρθρο Φοροδιαφυγή